Marcel van Grunsven Prijs (TG)

Historie Marcel van Grunsvenprijs

De Marcel van Grunsven Prijs (MVGP) is één van de twee publicatieprijzen die door de VMBZ wordt uitgereikt. De Marcel van Grunsven prijs wordt eens in de twee jaar uitgereikt voor de beste wetenschappelijke bijdrage op het gebied van mondzorg bij mensen met een verstandelijke of lichamelijke beperking.

Achtergrond

Marcel van Grunsven was één van de pioniers binnen de mondzorg voor mensen met een beperking. Ook op wetenschappelijk gebied was hij zeer actief. Hij publiceerde enthousiast meer dan 150 artikelen en hield vele voordrachten voor diverse gezelschappen. Het doen van onderzoek en het overdragen van kennis waren erg belangrijke pijlers in zijn werk. Toen duidelijk werd dat Marcel van Grunsven in 1996 noodgedwongen zijn loopbaan moest afsluiten, besloot hij de royalties voor de publicatie van zijn laatst verschenen boek af te staan aan de toenmalige VBTGG. Met deze bijdrage werd de Marcel van Grunsven Prijs in het leven geroepen. De prijs is bedoeld om wetenschappelijk onderzoek op het gebied van mondzorg bij mensen met een beperking te bevorderen. Nadrukkelijk is gesteld dat ook niet-tandartsen of -mondhygiënisten voor de prijs in aanmerking kunnen komen.

Wie was Marcel van Grunsven?

Marcel van Grunsven (1937-1997) studeerde in 1962 af als tandarts in Groningen. Hij bleef aan de universiteit verbonden, werd hoofd van de afdeling Kindertandheelkunde en raakte al snel geïnteresseerd in de behandeling van gehandicapten. Naast het werk op de universiteit, begon Marcel van Grunsven met werken in instellingen, zoals het Hendrik van Boeijen Oord. Voor studenten stelde hij de module ‘gehandicaptenzorg’ in, waarbij zij een week intern in een instelling werkervaring moesten opdoen.

In 1977 promoveerde Marcel van Grunsven op “Tandheelkundige zorg voor dieper-zwakzinnigen”. Talloze (inter)nationale publicaties en voordrachten volgden over uiteenlopende onderwerpen in de pedodontologie en gehandicaptenzorg, meestal in samenwerking met diverse collegae. Er werd o.a. onderzoek gedaan naar tandheelkundige symptomen bij het syndroom van Ehlers-Danlos. In 1970 was Marcel één van de oprichters van zowel de NVvK als de VBTGG. In de jaren ’80 is hij jarenlang voorzitter van de VBTGG geweest en van 1990 tot 1992 was hij ook president van het IADH.

Hij sloot zijn loopbaan af met de publicatie van het boek “Tandheelkundige zorg voor kinderen met een handicap” (1996). De royalties daarvan worden gebruikt om de Marcel van Grunsven Prijs eens in de twee jaar uit te reiken.